O William C. Manson έλαβε το διδακτορικό του στην Κοινωνική Ανθρωπολογία το 1983 από το Columbia University της Νέας Υόρκης, όπου και δίδαξε πολλά χρόνια πριν αποσυρθεί από την ακαδημαϊκή ζωή.
Η Ψυχοδυναμική του πολιτισμού (1988) είναι το πρώτο του βιβλίο. Από τα κατοπινά έργα του, ενδεικτικά της αναρχικής-οικολογικής ματιάς που επρόκειτο να διαμορφώσει, είναι τα Riddles of Eros: Exploing Sex, Psyche and Culture [Αινίγματα του έρωτα: εξερευνώντας το φύλο, την ψυχή και τον πολιτισμό] (1994)· και Biophilia: Toward Re-Humanization [Βιοφιλία: προς την επαν-ανθρωποποίηση] (2003). Στο τελευταίο αυτό γράφει: «Κατά την άποψή μου, η αναζωογόνηση της αποξηραμένης ανθρώπινης φύσης μας απαιτεί πρώτα και κύρια μιαν ανανέωση της επαφής με τον ιστό της ανελισσόμενης ζωής, με την “primal sanity” της φύσης τού Walt Whitman. Υπερβαίνοντας την κλειστή, αστική-ωφελιμιστική (μηχανιστική-βιομηχανική) κοσμοαντίληψη, μπορεί κάποιος να ξεκινήσει μια κάθαρση της συνείδησης, μια κάθαρση από τα λήμματα της πολιτισμικής ρύπανσης (και μιαν ανάκτηση της συγκινησιακής αθωότητας). Αποσυρόμενος από τον κόσμο του αστικού εμπορίου (και τα “μηνύματά” του που μουδιάζουν το μυαλό), κόβει τη ροή της προπαγάνδας των Μέσων Ενημέρωσης και της ακατάπαυστης “πληροφορίας” (που σχετίζεται με τις πανταχού παρούσες “αγοραπωλησίες”). Το ψυχαναγκαστικό “έχειν” είναι η παθολογία του ελλειμματικού “είναι”. Αισθητική απλότητα σημαίνει αποσύνδεση από την αποκρουστική περιττότητα».