Η Ελένη Καβούνη γεννήθηκε στο Αίγιο το 1935 από Μικρασιάτες πρόσφυγες. Αποφοίτησε από τη Φυσικομαθηματική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών το 1959. Διορίστηκε το 1960 στο Γυμνάσιο Αμαλιάδας, στο οποίο δίδαξε για τρία σχολικά έτη (1960-1963). Στη συνέχεια μετατέθηκε στο 1ο Γυμνάσιο Θηλέων Πατρών για τα σχολικά έτη 1963-1964 και 1964-1965. Επί δυόμιση έτη φοίτησε στο Διδασκαλείο Μέσης Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Αθηνών. Εκεί, εκτός από τα θεωρητικά Μαθήματα (Μαθηματικά, Φυσική, Χημεία, Βιολογία, Ψυχολογία κ.λπ.) παρακολούθησε και μαθήματα διδασκαλίας στο Πειραματικό Γυμνάσιο του Πανεπιστημίου Αθηνών και στο Πειραματικό Βαρβάκειο Γυμνάσιο.

Μετά τη μετεκπαίδευση, τοποθετήθηκε στο Γυμνάσιο Θηλέων Αιγίου, στο β΄ εξάμηνο του σχολικού έτους 1968, όπου δίδαξε για τέσσερα σχολικά έτη. Το 1973 μετατέθηκε στο Γυμνάσιο Αρρένων Αιγίου ως Βοηθός Γυμνασιάρχης για τρία σχολικά έτη και το 1976 προήχθη σε Γυμνασιάρχη και τοποθετήθηκε στο Γυμνάσιο Κλειτορίας, όπου υπηρέτησε για ένα σχολικό έτος. Το 1977 μετατέθηκε στο Γυμνάσιο Διακοπτού και θήτευσε για άλλα τρία χρόνια. Το 1980 μετατέθηκε στο Γυμνάσιο Θηλέων Αιγίου για μία μόνο σχολική χρονιά, ενώ το 1981 προήχθη σε Λυκειάρχη και τοποθετήθηκε στο Λύκειο Κλειτορίας, υπηρετώντας τρία σχολικά έτη.

Το 1984 μετατέθηκε με οργανική θέση στο 1ο Λύκειο Ν. Σμύρνης, όπου υπηρέτησε για τα σχολικά έτη 1984-1985 και 1985-1986. Στη μέση της θητείας αποσπάστηκε από την οργανική της θέση στο 5ο Λύκειο Ν. Σμύρνης, το οποίο θα λειτουργούσε για πρώτη φορά.  Στο Λύκειο αυτό υπηρέτησε από το 1986 έως το 1992. Το 1992, καθώς αμφισβητούσε τις αξιολογικές διαδικασίες για την κρίση των διευθυντών της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, αρνήθηκε να αξιολογηθεί και επέστρεψε στην οργανική της θέση, στο 1ο Λύκειο Ν. Σμύρνης, ως καθηγήτρια. Συνέχισε να διδάσκει κατά τα σχολικά έτη 1993-1994 και 1994-1995, και στη συνέχεια συνταξιοδoτήθηκε.

Από τον πρώτο χρόνο διορισμού της συμμετείχε στο Σώμα Ελληνίδων Οδηγών Αμαλιάδος στο Δ.Σ. Στην Πάτρα με φίλους της φιλολόγους και άλλους, ίδρυσαν την «Ένωση Νέων Επιστημόνων». Στο Αίγιο συνέχισε να δραστηριοποιείται στο Σώμα Ελληνίδων Οδηγών ως Τοπική Έφορος. Συμμετείχε στο Δ.Σ. της Ε.Φ.Α. (Εστία Φιλοπροοδευτική Αθλητική) Αιγίου, επιλέγοντας από τα δύο τμήματά της, το Φιλολογικό και το Αθλητικό, το δεύτερο τμήμα.

Υπήρξε μέλος του Δ.Σ. της Ιστορικής και Λαογραφικής Εταιρείας Αιγιάλειας (Ι.Λ.Ε.Α.) Είναι ιδρυτικό μέλος του Χορευτικού Ομίλου Αιγίου. Είναι ιδρυτικό μέλος του Αθλητικού Ομίλου «Αθηνόδωρος».

Υπηρετεί επί είκοσι ένα συναπτά έτη τον αρχαιότερο σύλλογο του Αιγίου, ο οποίος ιδρύθηκε το 1923 με πρωτοβουλία κυριών του Αιγίου, με τον τίτλο Φιλανθρωπικός Σύλλογος Κυριών «Ο Καλός Σαμαρείτης», τα οκτώ ως γραμματέας και τα δεκατρία ως πρόεδρος.

Από το 2007 είναι πρόεδρος του Προσφυγικού Συλλόγου «Αιγιέας» στο Αίγιο, ο οποίος μετονομάστηκε το 2013 σε «Πολιτιστικός Μορφωτικός Σύλλογος Αιγίου ΠΡΟΠΟΝΤΙΣ». Η ονομασία «ΠΡΟΠΟΝΤΙΣ» προήλθε από τον ομώνυμο σύλλογο των νεαρών Μικρασιατών Προσφύγων, ιδρυθείς το 1929 (Εφημερίδα «Έρευνα» 23/6/29, Τοπικό Αρχείο Αιγίου).

Στα δεκαπέντε χρόνια θητείας της στον Σύλλογο «Αιγιέας» και αργότερα με την ονομασία «ΠΡΟΠΟΝΤΙΣ», διετέλεσε πρόεδρος για δέκα έτη ενώ μία πενταετής προεδρία ανήκει στη Μαρία Γ. Καβούνη.