Ο Ιβάν Βάζοφ ήταν Βούλγαρος ποιητής, μυθιστοριογράφος, διηγηματογράφος και θεατρικός συγγραφέας, θεωρείται ο εθνικός ποιητής της Βουλγαρίας και πατριάρχης της λογοτεχνίας της. Γεννήθηκε στην πόλη Σόποτ στις 9 Ιουλίου του 1850 κοντά στην Φιλιππούπολη και μετά την βασική του εκπαίδευση πήγε στην Ρουμανία να σπουδάσει οικονομικές επιστήμες. Εκεί συνδέθηκε με Βούλγαρους επαναστάτες και δραστηριοποιήθηκε στον αγώνα για την απελευθέρωση της Βουλγαρίας από τον οθωμανικό ζυγό. Επέστρεψε το 1875 στο Σάποτ και πήρε μέρος σε μια αποτυχημένη εξέγερση κατά των Τούρκων, αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την χώρα και να επιστρέψει στην Ρουμανία.

Μετά την απελευθέρωση της χώρας του το 1878, ο Βάζοφ επέστρεψε και ασχολήθηκε με την πολιτική αναλαμβάνοντας δημόσια αξιώματα με το συντηρητικό κόμμα, για κάποιο διάστημα χρημάτισε και υπουργός παιδείας. Το 1884 έκανε αίσθηση στα λογοτεχνικά πράγματα με μια σειρά πατριωτικών ποιημάτων υπό τον τίτλο «Εποποιία των Λησμονημένων». Το 1886 λόγω πολιτικών αντιπαραθέσεων αναγκάστηκε να αυτοεξοριστεί στην Οδησσό. Επέστρεψε ύστερα από 3 χρόνια με μεσολάβηση της μητέρα του κι έγινε καθηγητής σε σχολείο ενώ δεν σταμάτησε την ενασχόληση με την λογοτεχνία. Το 1894 εκδόθηκε το πιο σημαντικό του μυθιστόρημα, «Κάτω από το ζυγό» στο οποίο αφηγήθηκε την καταπίεση των υποδουλωμένων Βουλγάρων από τους Οθωμανούς. Το βιβλίο μεταφράστηκε στις περισσότερες ευρωπαϊκές γλώσσες και τον έκανε ευρύτατα γνωστό σε όλη την Ευρώπη. Ο Βάζοφ πέθανε στη Σόφια στις 22 Σεπτεμβρίου 1921, αφήνοντας πίσω ένα ογκωδέστατο έργο από όλα τα είδη λογοτεχνίας και θεματολογίας από τον αγώνα κατά των Τούρκων, το ιστορικό παρελθόν της χώρας, την ζωή στην επαρχία.