Γεννήθηκε στη Μόσχα το 1849 και πέθανε στην Αθήνα το 1922. Ο Ιωάννης Πετρώφ ήταν Ρώσος (τουλάχιστον από τη μεριά του πατέρα του, ενώ ο Γ. Βαλέτας έγραψε ότι η μητέρα του ήταν Ελληνίδα, χωρίς όμως να τεκμηριώσει τον ισχυρισμό του).

Στην ελληνική πρωτεύουσα εγκαταστάθηκε οικογενειακώς το 1882 όπου μετέφερε και την προσωπική βιβλιοθήκη του, την οποία εμπλούτισε πλέον με περισσότερες εκδόσεις στην ελληνική γλώσσα.

Σπούδασε στη Στρατιωτική Σχολή της Πετρουπόλεως και έγινε αξιωματικός του πυροβολικού. Όμως, ο έρωτάς του για τα Γράμματα και ειδικά για την Ιστορία της Αρχαίας Ελλάδας (κυρίως στην αρχή, γιατί ύστερα διεύρυνε τα ενδιαφέροντά του και για τις άλλες περιόδους του ελληνικού παρελθόντος), τον ώθησαν σύντομα στη λήψη της αποφάσεως να παραιτηθεί (το 1874 ή το 1875) από τον στρατό, προκειμένου να επιδοθεί αποκλειστικά στη μελέτη της ελληνικής Ιστορίας (με την ευρεία έννοια-σημασία της λέξεως).

Σκοπός του ήταν να υποστηρίξει τα ελληνικά δίκαια και γραπτώς, από τις στήλες των περιοδικών και των εφημερίδων, όπως και προφορικώς, με σειρά ομιλιών-διαλέξεων. Μάλιστα, υπήρξε και εκδότης ή συνεκδότης ενός περιοδικού, το οποίο ονομαζόταν «Ανατολή», που διεύθυνε για εφτά χρόνια.

Στην προσπάθεια του αυτή προχώρησε, αφού κατάρτισε μία πλούσια, ειδική, βιβλιοθήκη, ενώ φιλοτέχνησε πλήθος χαρτών, ατλάντων και πινάκων, που χρησιμοποιούσε και επιδείκνυε, αναρτούσε στη διάρκεια των ομιλιών του. Αξίζει να σημειωθεί ότι για την εξυπηρέτηση του αντικειμενικού σκοπού του συγκέντρωσε (εκτός από την πλούσια συλλογή βιβλίων σε πολλές γλώσσες) και τεύχη περιοδικών, ακόμα δε και φύλλα εφημερίδων από πολλές χώρες, κρατώντας, συνήθως, τα ενδιαφέροντα αποκόμματά τους, και έτσι απόκτησε σύντομα αρκετούς φακέλους, δηλαδή Αρχείο ταξινομημένων αποκομμάτων του Τύπου.