…Παιδί δεν έπαιζα με κούκλες. Ήθελα να βλέπω ανθρώπους να φεύγουν και να έρχονται από πλατείες και σταθμούς. Έφτιαχνα τις ιστορίες τους. Μετά κλεισμένη σε μια σοφίτα τις έκανα παραμύθια. Μια φορά κι έναν καιρό.
Χρόνια αργότερα κάποια φορά και σ’ έναν συγκεκριμένο καιρό κατάφερα να τις δω σε εικόνα στο τετράγωνο κάδρο της τηλεόρασης.
Είμαι η Ρούλα Κορομηλά.