Δεν καταδιώκεις τους ποντικούς σου δεν ξεπουπουλιάζεις
τα πουλιά σου
ξαπλώνεσαι στο πάτωμα. Οσμίζεσαι, επιμελές μουσούδι,
σου δίνουν το χέρι και δεν ξύνεις τα νύχια σου
παραδίνεσαι σ’ εκείνο το χέρι που αγνοείς
όλα σε φρενάρουν, και δεν γρατζουνίζεις,
σκύβεις, σχεδόν γουργουρίζεις και αφήνεις
να σε ακινητοποιούν να σε υπνωτίζουν
Μακάρι όλα να σου δοθούν τόσες φορές
Και να μην τρως αυτά που θα μπορούσαν να είναι η λεία σου
δεν υπερασπίζεις τον εαυτό σου:
επειδή γλώσσα ρόδινη έξω
