Η Ιστορία του 281 ΤΠ, όπως παρατίθεται στο βιβλίο είναι γεμάτη αμείλικτα ερωτήματα αλλά παράλληλα διανθίζεται από πράξεις ηρωισμού και λεβεντιάς. Δεκαοχτάχρονοι, δεκαεννιάχρονοι και εικοσάχρονοι νέοι, οι πλείστοι από φτωχές οικογένειες, που περίμεναν να απολυθούν, για να ξεκινήσουν τη ζωή τους, βρέθηκαν στη δίνη του πολέμου. Το προσωπικό του Τάγματος, υπό τις δυσμενείς συνθήκες του πολέμου επιχείρησε να εκτελέσει τις αλλοπρόσαλλες διαταγές που του δόθηκαν. Χωρίς τα απαραίτητα μέσα, χωρίς την προβλεπόμενη βοήθεια και με την υπεροπλία του εχθρού, οι δυνατότητες του ήταν περιορισμένες. Παρ’ όλα αυτά, οι άνδρες του Τάγματος πολέμησαν στην Κερύνεια, στο Δίκωμο, στον Πενταδάκτυλο, στον Κοντεμένο, στο Αγριδάκι και άφησαν νεκρούς συμπολεμιστές στα πεδία των μαχών. Όσοι επιβίωσαν, με τραύματα στο σώμα και στην ψυχή, αισθάνονται υπερήφανοι που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα της πατρίδας. Αισθάνονται όμως και πικρία που δεν κατάφεραν ή δεν τους επετράπη να αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά τον Τούρκο εισβολέα.

Με σοβαρότητα, εντιμότητα και έχοντας το αίσθημα της ευθύνης, ο συγγραφέας παραδίδει στο αναγνωστικό κοινό ένα επιστημονικό σύγγραμμα με ισχυρή τεκμηρίωση, απαλλαγμένο από μεγαλοποιήσεις και δαιμονοποιήσεις. Το βιβλίο αποτελεί σπονδή στη μνήμη των πεσόντων και του αγνοουμένου του 281 Τάγματος Πεζικού. Διεγείρει τη μνήμη των αιχμαλώτων, των τραυματιών και όσων επέζησαν της λαίλαπας. Αφυπνίζει τη συνείδηση όσων μπορούν να αισθανθούν την κραυγή της σκλαβωμένης Κύπρου.