Η Κάθρην Μάνσφηλντ (Kathleen Mansfield Beauchamp), θυγατέρα του Χάρολντ και της Άννας Μπωσάμ, γεννήθηκε στο Ουέλλιγκτον της Νέας Ζηλανδίας τον Οκτώβριο του 1888 και πέθανε στο Φονταινεμπλώ τον Ιανουάριο του 1923. Ολοκλήρωσε τις σπουδές της στην Αγγλία. Το 1909, στις 9 Μαρτίου, παντρεύτηκε με πολιτικό γάμο τον Τζορτζ Μπόουντεν και τον εγκατέλειψε το ίδιο βράδυ. Τα πρώτα της γραπτά (εκτός από κάποια πρώιμα σχεδιάσματα) δημοσιεύτηκαν στο περιοδικό "Νέα Εποχή" ("The New Age"). Το πρώτο της βιβλίο, "Σε μια γερμανική πανσιόν", δημοσιεύτηκε το 1911 από τον εκδοτικό οίκο του Στήβεν Σουίφτ και έγινε αμέσως επιτυχία. Το 1912 άρχισε τη συνεργασία της με το "Rhythm", περιοδικό του Τζον Μίντλετον Μάρρυ. (Τον Μάρρυ τον γνώρισε το 1911, δημιούργησε σχέση μαζί του το 1912 και τον παντρεύτηκε το 1918, τρεις μήνες μετά την έκδοση του διαζυγίου της με τον Μπόουντεν). Τα αμέσως επόμενα χρόνια πειραματίστηκε με τη γραφή. Το 1916 έγραψε το "Πρελούδιο" και έκτοτε το ύφος της εδραιώθηκε. Το 1917 αρρώστησε από φυματίωση κι άρχισε να ταξιδεύει και να ζει σε διάφορα μέρη προσπαθώντας να ανακτήσει την υγεία της. Η δεύτερη συλλογή διηγημάτων της, "Μακαριότητα", εμφανίστηκε μόλις το 1921, και η τρίτη, "Το Γκάρντεν πάρτι", το 1922. Μετά το θάνατό της δημοσιεύτηκαν , εκτός από το "Ημερολόγιο" και την "Αλληλογραφία" της, δύο ακόμη συλλογές διηγημάτων: "Η φωλιά των περιστεριών" και "Κάτι παιδιάστικο". Σύνολο, ογδόντα οκτώ διηγήματα.

Γεννημένη στο Ουέλλιγκτον της Νέας Ζηλανδίας, η Κάθρην Μάνσφηλντ κατάφερε στη διάρκεια της σύντομης ζωής της (1888-1923) να γράψει διηγήματα που η αρτιότητα, η ευστοχία και η ομορφιά τους θα συγκρίνονταν με εκείνων του Τσέχοφ. Αυτό που ξεδιπλώνεται, ανασύρεται στην επιφάνεια και εντέλει αποκαλύπτεται είναι το μεδούλι της ζωής, όπως απερίφραστη και ξαφνική εμφανίζεται στα μάτια του ανθρώπου με οξυμμένη ευαισθησία: αδιάντροπη, περίπλοκη, αφοπλιστικά απλή.
Η συλλογή διηγημάτων της (τρίτη κατά σειρά) "Το Γκάρντεν πάρτι" είναι έργο ωριμότητας. Δεκαπέντε διηγήματα που τυπώθηκαν το 1922, ένα χρόνο προτού πεθάνει η Μάνσφηλντ στο Φονταινεμπλώ της Γαλλίας. Στο πρώτο μια μέρα που ξημερώνει υπέροχη, στο τελευταίο μια νύχτα που πέφτει ζοφερή. Ανάμεσα τους, όλα: το φαφούτικο χαμόγελο ενός μωρού, το άρωμα της λεβάντας, η μοναξιά, ο φόβος του θανάτου, μια παλιά πιατέλα με νεροκάρδαμα λουσμένα στον ήλιο, η ένταση και η ποικιλία της στιγμής, η διαπεραίωση της οδύνης σε συμφιλιωτικό αίσθημα, η ευτυχία του να είσαι ζωντανός. Τα χαρακτηριστικά της ποίησης: οικονομία, φρεσκάδα, αιφνιδιασμός.