καινούργιο, όπως δεν σημαίνει να κερδίζεις κάθε μέρα
περισσότερα. Να ζεις σημαίνει να ανήκεις σε έναν κόσμο
σωστά πλασμένο, όπου δεν χρειάζεται να αναρωτιέται
κανείς κάθε πρωί ποια είναι η θέση του ή ποιο το καθήκον
που οφείλει να εκπληρώσει στον κόσμο αυτόν».
«Η αλήθεια είναι εντελώς διαφορετική. Ένας κόσμος
σωστά πλασμένος; Όπου καθένας έχει τη θέση του και
γνωρίζει ποιο είναι το καθήκον του; Εκείνη δεν βλέπει
τίποτα τέτοιο και, από τότε που απώλεσε το παιδικό της
βλέμμα, τα πράγματα τής φανερώθηκαν εντελώς διαφορε-
τικά. Ένας κόσμος άδικος, ναι, αυτό μάλιστα, όπου όσοι
είναι φτωχοί είναι καταδικασμένοι να παραμείνουν φτωχοί
για πάντα, ενώ όσοι είναι πλούσιοι πλουτίζουν περισσότε-
ρο χρόνο με τον χρόνο».
Μια ελληνική ιστορία στη Σκύρο της δεκαετίας του ΄60-΄70,
εμπνευσμένη από μια πραγματική σύγκρουση: μια κόρη που
θέλει να σπουδάσει, ενώ ο πατέρας κανονίζει το συνοικέσιο.
Μια ιστορία γυναικείας χειραφέτησης τυπική στις μικρές
κλειστές κοινωνίες, τις συχνά εντελώς απροετοίμαστες μπρο-
στά σε έναν κόσμο που αλλάζει ραγδαία.
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ : Ευγενία Γραμματικοπούλου ΕΠΙΜΕΤΡΟ: Sylvie Bloch
