Αντίο χρόνε με γραμματικές και ρήματα!
Ξεχνάω την άλγεβρα, πηδάω στο αχωρόχρονο…
Πιάνει το soundtrack το αυτί μου στο ραδιόφωνο. […]
Ο γιος της έφηβης σκηνής και του θεάτρου
τρολάρω απίστευτα τον γύρο του θανάτου.
Κουράστηκα να γεννηθώ για ν’ αρρωσταίνω…
Μήπως… να μου απαντήσει όποιος ακούει:
Τι πετυχαίνω; […]
[...] Τα θεατρικά έργα που καταθέτω είναι πάνω στους προβληματισμούς και στα θέματα της εποχής των εφήβων και προέφηβων παιδιών. Χωρίς υπερφίαλο σκηνικό, γίνεται προσπάθεια ανάδειξης της πνευματικής διάστασης του περιεχομένου τους στον ακροατή του ραδιοφώνου ή στον θεατή της αυλαίας, όπου το «Νεανικό Θεατρόφωνο, αλλά και από Σκηνής» θα χαιρόμουν να γίνει εργαλείο που προάγει σε κάθε περίπτωση, τη διαχείριση αδιεξόδων της σύγχρονης καθημερινότητας στις σχέσεις των νέων με τον εαυτό τους ή με τους άλλους. [...]
Ρούλα Γαλάνη
[…]Δροσιά θα στάξω καλημέρες στην ιτιά,
στης μαυροκουμαριάς τα χείλη,
δίψα να μη νοιώσει.
Έλα να περπατήσουμε τη γειτονιά…
Ώσπου να κουραστείς, μικρό μου,
θα ’χεις μεγαλώσει. […]
[...] Η συγγραφέας στη σύγχρονη γλώσσα των νέων με έντονα φιλοσοφική διάθεση, διεισδύει στα προβλήματα που τους απασχολούν, σκιαγραφεί το χαρακτήρα των ηρώων εμβαθύνοντας στον ψυχισμό τους και ενορχηστρώνει την επιχειρηματολογία τους μέσα από το σχήμα «Λόγος-Αντίλογος», για να προχωρήσει στη σύνθεση των αντιθέσεων, αποκαλύπτοντας το ηχηρό μήνυμα της λυτρωτικής απάντησης. [...] Τέλος διδάσκει ότι ο νέος άνθρωπος οφείλει να αντιλαμβάνεται έγκαιρα με ορθάνοιχτα τα μάτια της ψυχής του τον κίνδυνο να λειτουργήσει σαν πιόνι, εγκλωβισμένος στη σκακιέρα μιας ατομικής ή συλλογικής αυταπάτης.
Ελένη Νίκα
