Ξενίζει ο τίτλος διότι ξενίζουν και οι άνθρωποι που κινούνται γύρω απ` αυτό το παιδί κυκλώνοντάς το. Είναι κακοί ή καλοί αυτοί οι άνθρωποι;

‘’Κανείς δεν είναι κακός με την θέλησή του’’ (Τίμαιος-Πλάτων). 
Το κακό εκδηλώνεται λόγω της αιτιακής ανθρώπινης αναγκαιότητας διότι η Ανάγκη είναι υπεράνω όλων.
‘’Καμία από τις ηθικές αρετές δεν υπάρχει μέσα μας εκ φύσεως, αλλά είναι επίκτητες με την διδαχή ενός ηθικού υπόβαθρου’’ (Αριστοτέλης).
Πως λοιπόν χαρακτηρίζουμε προχείρως, αν οι πρωταγωνιστές αυτού του έργου, ο Ασίφ, η Μπούλα, η Κατίνα, ακόμη και ο Έντι ο Αλβανός, πράττουν καλά ή κακά, όταν δεν γνωρίζουμε τους ορισμούς του καλού και του κακού;

Όταν δεν λαμβάνουμε υπόψη το ηθικό και κοινωνικό πλαίσιο των αξιών στο οποίο εκπαιδεύτηκαν ή δεν εκπαιδεύτηκαν; Στέκομαι λοιπόν κριτικά στους χαρακτηρισμούς καλό, κακό, αληθές, ψευδές κ.ο.κ., γιατί μου φαίνονται σαν λεξιλόγιο τουριστικής συνεννόηση όταν δεν ξέρουμε καλά ξένες γλώσσες.