Έτσι, καταλήξαμε μια αυτοπολιορκούμενη χώρα συνόρων. Ποτέ η γεωπολιτική δεν ήταν τόσο αντίπαλη και εχθρική με την ιστορία, τη συνείδηση και την ταυτότητα ενός Έθνους. Υπεύθυνη για έναν πολιτισμικό και μορφωτικό εθνικό ακρωτηριασμό. Παραδείγματα υπάρχουν πολλά, από τα πλέον μεγάλα και περίπλοκα έως τα μικρά και απλά. Ακόμη και σήμερα λίγοι μπορούν να ερμηνεύσουν γιατί οι Έλληνες μπορούσαν να γνωρίζουν το Δομίνικο Θεοτοκόπουλο -EL GRECO-, αλλά απαγορευόταν να γνωρίσουν το Θεοφάνη τον Έλληνα, τον πρόδρομο της ρωσικής αγιογραφίας και εικονογραφίας.
Η ιστορική περίοδος όμως η οποία συστηματικά αποσιωπήθηκε, υποβαθμίστηκε και ελαχιστοποιήθηκε ήταν αυτή των σταυροφοριών και της Λατινοκρατίας. Λόγω του ότι ενοχλούσε την κυρίαρχη ιδεολογία του κράτους, η οποία απόρρεε από γεωπολιτικές δεσμεύσεις και εξυπηρετούσε δόγματα και συμμαχίες, παρέμεινε ένα ανεπιθύμητο και κρυφό κεφάλαιο της επίσημης ελληνικής ιστορίας. Η παρουσίασή του, μια και ήταν αναπόφευκτη, όφειλε να γίνει όσο το δυνατόν πιο ανώδυνα. Γι` αυτούς τους λόγους η ελληνική εκδοχή για τις σταυροφορίες απουσιάζει ουσιαστικά και οι ελάχιστες εκδόσεις στα ελληνικά των Βυζαντινών ιστορικών των σταυροφόρων δεν είναι για δημόσια λαϊκή χρήση. Έτσι, στον ελλαδικό χώρο από τους πολίτες, αλλά ακόμη και από μέρος της πολιτικής ηγεσίας απουσιάζει η μνήμη και συνείδηση ότι τις σταυροφορίες πολύ περισσότερο από το Ισλάμ και τους Άραβες τις πληρούσε ακριβά η Ρωμιοσύνη.