Ο Γιάννης Σαμοθράκης, υπάκουσε σε μία εσωτερική αναγκαιότητα στο να οργανώσει τις πράξεις του και να ελέγξει την υπαρξιακή του αγωνία. Ένιωσε πως ο τόπος του απειλείται, πως η πολιτιστική ταυτότητά του χάνει ολοένα κομμάτια της και η επόμενη γενιά δεν θα έχει ορατές αναμνήσεις.
