Εγώ τις μέρες μου
τις βούτηξα στ' ασβέστι
να ‘χουν κι αυτές να λένε
πως είναι από μοναχές τους άσπρες
άσπρες κι ανήλιαγες
Εγώ τις νύκτες
παίζω με δυο φίλες λέξεις
ίσα να φαινόμαστε πολλοί
μη βρίσκει χώρο κάθε τόσο η μοναξιά
δίπλα μου να κάθεται
να κάθεται κι αμίλητη να γνέθει
