...Στα κεφάλαιά του, αν και ανεξάρτητα µεταξύ τους, υπάρχει  µία οµοιοµορφία στο γράψιµο και η γλώσσα του είναι κατανοητή, διαυγέστατη και µε τη ρέουσα µορφή της σε ταξιδεύει στα διάφορα µέρη και στις διάφορες περιοχές. Ξεχωριστά το καθένα: Όχη, Κάστρα στην Ελλάδα, Το φρούριο της Μεθώνης, Η γυναίκα της Ζάκυθος, Λόρδος Μπάυρον, Ιππότες του Ναού, Ο θεσµός των Ιπποτών, Ο Ιππότης Ροδόσταυρος στη Λογοτεχνία, Κυβερνητική, Τεχνητή Νοηµοσύνη, Ειµαρµένη.

Στα δύο τελευταία του κεφάλαια «Κυβερνητική» και «Τεχνητή Νοηµοσύνη», που αφορούν τον σύγχρονο πολιτισµό, οι αναφορές του είναι αξιόλογες, απλές, και ο αναγνώστης κατανοεί  το µέγεθος της αξίας του σηµερινού τεχνοοικονοµικού πολιτισµού. Ολοκληρώνει τα κείµενά του µε την «Ειµαρµένη», µε πάµπολλα στοιχεία από την ελληνική γραµµατική και µία πλήρη ανάπτυξη της έννοιας «ειµαρµένη» από φιλοσοφική, φιλολογική πλευρά...