Τούτη τη ζωή, που εξιστορώ και περιγράφω στο βιβλίο μου: «Η βλαχοζωή στα βουνά» δεν είναι δημιούργημα της φαντασίας μου κι ούτε πάρθηκε από γραπτές πηγές. Είναι μια ζωή που έζησα αρκετά χρόνια, στα ψηλοβούνια και στα βουνοπλάγια κι έγινε με τον καιρό ανάσα και λαχτάρα μου, πόθος και καημός μου, βίωμα κι αγάπη μου, κι έγινε ο ίδιος ο εαυτός μου, όμοιος κι απαράλλαχτος με τους βλάχους και τους τσελιγκάδες, τους βασιλιάδες των βουνών μας. [. . .] Είναι μια ζωή αληθινή, όμορφη, μια ζωή που γλίστρησε μέσα στο χρονοπέρασμα, εδώ και κάμποσα χρόνια πίσω, αλλά που παραμένει ολοζώντανη στη σκέψη, ποθητή στην καρδιά, νοσταλγική και ψυχογύρευτη.
[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]
