Είναι παραμονή Χριστουγέννων και στο σαλόνι του αρχοντικού της μικρής Νέλης όλοι γιορτάζουν! Για την ακρίβεια, όλοι, εκτός από ένα αστέρι που κρέμεται στα πιο χαμηλά κλαδιά του έλατου και γεμάτο παράπονο θυμάται τις πιο όμορφες και παιχνιδιάρικες χριστουγεννιάτικες βραδιές που είχε ζήσει όσο βρισκόταν στην κορυφή. Πιστεύει πως, όπως συνηθίζεται, το έχουν παραμελήσει επειδή η όψη του έχει θαμπώσει με το πέρασμα των χρόνων. Υπάρχουν όμως και εξαιρέσεις. Δεν είναι τα πάντα όπως φαίνονται με την πρώτη ματιά. Το Αστέρι μας λοιπόν, που κάθε άλλο παρά παραπεταμένο είναι, θα αποδειχθεί ότι για τους δικούς του ανθρώπους είναι το πιο λαμπρό στολίδι. Κι αυτό γιατί, όσα χρόνια κι αν περάσουν, ό,τι κι αν συμβεί, πάντα λάμπει κανείς στα μάτια όσων τον αγαπούν αληθινά! (. . .)

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]