Ήμουνα μαθητής της τρίτης δημοτικού όταν εξέσπασε ό πόλεμος με την Ιταλία, στις 28-10-40. Θυμάμαι ζωηρότατα, σαν να ήταν χθες, την χαρμόσυνη ατμόσφαιρα αγαλλίασης που εδημιούργησαν οι συνεχείς επιτυχίες των μαχητών μας τότε. Η αισιοδοξία μας για την τελική νίκη διατηρήθηκε και μετά την Ναζιστική εισβολή και βάναυση Κατοχή. Στά δύσκολα χρόνια της δεκαετίας που ακολούθησε άρχισε ή μύησή μου - και προσήλωση - στις έννοιες πατριωτισμός, ελευθερία, εθνικά δίκαια και στον αγώνα για την επίτευξη και διατήρησή τους. Ερώταγα αχόρταγα τότε τους γονείς μου, κυρίως, για ανάλογες αναμνήσεις τους από τα δικά τους παιδικά και νεανικά χρόνια την εποχή των Βαλκανικών Πολέμων 1912-13, οι οποίοι συνέβαλαν τα μέγιστα στη διαμόρφωση της Ελλάδας που εγώ εγνώρισα ως πατρίδα μου. (...)

[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]