(. . .) Τα δοκίμια του Χρήστου Μαλεβίτση έρχονται να ρίξουν ένα έντονο φως στην ιδέα ότι ο άνθρωπος αρχίζει ήδη να καταλαβαίνει πως τη στιγμή ακριβώς που πίστεψε ότι κέρδισε τα πάντα, κινδυνεύει σοβαρά να απολέσει τα πάντα. Πρόκειται για διατυπώσεις από αυτές που ξαφνικά `γεννούν φως` πάνω από τα σκοτεινά ερέβη του ιστορικού γίγνεσθαι. Που κάνουν το ανθρώπινο πνεύμα ικανό να αποκαλύψει το μυστικό του Κόσμου. Ο δοκιμιογράφος προχωρεί περισσότερο, όταν διαπιστώνει πως η ποίηση, η φιλοσοφία, η θρησκεία και αυτή ακόμη η επιστήμη, συνιστούν `όνειρα του ξύπνου`. Ο στοχασμός του δοκιμιογράφου αυτού εξακοντίζεται διάχυτος, αλλά συγκεκριμένος, σ` όλα εκείνα τα ανήσυχα της εποχής μας, μα με προ της πτώσεως λύσεις, ανεπιτήδευτες και αβίαστες. Την ώρα που αναβλύζουν κάτω απ` το λυρικό περίγραμμά τους, αφήνεσαι και ηθελημένα τους παραδίνεσαι. Εκείνο που αποτελεί το κύριο χαρακτηριστικό γνώρισμα του Μαλεβίτση είναι η γερή φιλοσοφική, αλλά και η λογοτεχνική κατάρτισή του (. . .).

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]