Ένας φτωχός αγρότης της Αττικής, ο Χρεμύλος, συναντά τον τυφλό γέροντα Πλούτο, ο οποίος του αποκαλύπτει ότι, όταν ακόμη ήταν παιδί, ο Ζευς του στέρησε το φως, επειδή είχε δηλώσει πως σκοπεύει να πηγαίνη μόνο στους δικαίους, τους σοφούς και τους κοσμίους. Ο Χρεμύλος υπόσχεται θεραπεία στον τυφλό Πλούτο και, παρά τις αντιστάσεις εκείνου ο οποίος φοβάται τον Δία, τον οδηγεί στο σπίτι του. Μετά στέλνει τον δούλο του Καρίωνα και προσκαλεί τους φτωχούς αγρότες για να πάρουν μέρος στον πλούτο.
Τα γεγονότα τα πληροφορείται η Πενία και αντιδρά, λέγοντας ότι τις αρετές τους οι άνθρωποι τις χρεωστούν στην φτώχεια και όχι στα πλούτη. Γίνεται `αγών λόγων`, ηττάται η Πενία και ο Χρεμύλος οδηγεί τον νικητή Πλούτο στον ναό του Ασκληπιού. Εκεί ο Πλούτος θερεπεύεται (ανοίγει τα μάτια του), με αποτέλεσμα να μοιράζη τα πλούτη στους χρηστούς και να δυστυχούν οι κακοί, όπως ο Συκοφάντης!
Ο `Πλούτος` είναι η τελευταία κωμωδία την οποία παρουσίασε ο Αριστοφάνης με το όνομά του, το 388 π.Χ. Με το έργο του αυτό σημειώνεται η μετάβασις από την Αττική στην Μέση κωμωδία, διότι σ` αυτό κυριαρχεί η διαγραφή χαρακτήρων, απουσιάζουν οι προσωπικές επιθέσεις, τα λυρικά μέρη του Χορού είναι περιωρισμένα και λείπει εντελώς η `Παράβασις` (το σημείο στο οποίο ο χορός μιλούσε εν ονόματι του ποιητού), η οποία ήταν ουσιώδες μέρος της αττικής κωμωδίας. Ο κωμικός μάλιστα δούλος Καρίων πέρασε ως χαρακτήρας και στην Λατινική κωμωδία και εξελίχθηκε σε απαραίτητο σχεδόν πρόσωπο των κωμωδιών του Τερεντίου και του Πλαύτου, που είναι οι διαμορφωτές του ευρωπαϊκού θεάτρου.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]