Αν η ανατομική περιγράφει το πεδίο των γεγονότων και η φυσιολογία το πώς γίνονται τα γεγονότα, η άσκηση επί χάρτου, δηλαδή το τι μπορεί να γίνει, αντιπροσωπεύει τη λειτουργική ανατομική. Η ακριβής περιγραφή των ανατομικών δομών δεν μας δίνει τίποτα περισσότερο από ότι ένας πολύ καλός γλύπτης, μία άριστη αντίληψη του πώς είναι το σώμα σε μια συγκεκριμένη στιγμή σε μια συγκεκριμένη στάση, δηλαδή αποτελεί μια τομή της λειτουργικής δυνατότητας του συστήματος. Αντίθετα, η περιγραφή των ανατομικών δομών, π.χ. κατά την άσκηση ενός αθλητή, δίνει μια γενικότερη αντίληψη του εύρους των λειτουργικών δυνατοτήτων. Προσθέτοντας στην ανατομία του σώματος τις λειτουργικές δυνατότητές του, παίρνουμε σαν γνώση αυτό που καλούμε «Λειτουργική Ανατομική», στην οποία προσθέτοντας τη φυσιολογία γνωρίζουμε τον άνθρωπο! (. . .)

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]