Ολοκληρώνοντας την συγγραφή αυτού του βιβλίου, ένοιωσα ότι εκπληρώθηκε ένα μακρινό μου όνειρο, ότι πραγματοποιήθηκε μία νεανική μου επιθυμία.
Ταυτόχρονα γεννήθηκε μέσα μου η ανάγκη να το αφιερώσω κάπου...
Η `μηχανή του χρόνου` με μετέφερε -νοερά- στο παρελθόν, έχοντας σαν αφετηρία τα μαθητικά μου χρόνια (όταν οι συμμαθητές μου, στις σχολικές εκδρομές μου `αφιέρωναν` το αγαπημένο - τραγούδι του Π. ΣΙΔΗΡΟΠΟΥΛΟΥ: `ΜΠΑΜΠΗΣ Ο ΦΛΟΥ`).
Στο μακρύ `ταξίδι` της μέχρι σήμερα, οι `σταθμοί` ήταν πολλοί, με συνέπεια κι οι υποψήφιοι `διεκδικητές` αυτής της αφιέρωσης να είναι πολλοί...
Για μία ακόμη φορά ήρθε στο μυαλό μου εκείνος ο υπέροχος στίχος του Δ. ΣΑΒΒΟΠΟΥΛΟΥ: `.. κι` έρχεται η στιγμή για ν` αποφασίσης, με ποιους θα πας και ποιους θ` αφήσης`.
Μη θέλοντας ν` `αφήσω` η -έστω- ν` αδικήσω κάποιους, κατέληξα ότι είναι προτιμότερο -ίσως και πιο δίκαιο- να το αφιερώσω σ` αυτούς που υπήρξαν για μένα η `πηγή έμπνευσης` για την συγγραφή του, στους `πρωταγωνιστές` του:
- Στον Κώστα (ΤΟΥΡΝΑ) που με την `μηχανή του χρόνου` του `ταξίδευε` τα εφηβικά όνειρά μου στ` άστρα (ΑΣΤΡΟΝΕΙΡΑ).
- Στην Δέσποινα (ΓΛΕΖΟΥ) που σε μια εποχή αρκετά συντηρητική και `δύσκολη`, απέδειξε (με την αντισυμβατική προσωπικότητα και το ανατρεπτικό στυλ της) ότι μπορεί να είναι: `και γυναίκα και ΡΟΚ`.
- Στο Διονύση (ΣΑΒΒΟΠΟΥΛΟ) που αμφισβήτησε την `αμφισβήτηση`...
- Στον Βασίλη (ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ) που με την ανεπανάληπτη φωνή, την -γεμάτη παλμό και ένταση- σκηνική του παρουσία και τα υπέροχα τραγούδια του, σφράγισε κάποιες από τις ωραιότερες στιγμές των νεανικών - φοιτητικών μου χρόνων...
- Στον Νίκο (ΠΑΠΑΖΟΓΛΟΥ) που -ανεμίζοντας το κόκκινο φουλάρι του- με μετέφερε νοερά: `σε μια έκσταση επάνω, σε χορό μαγικό...` (ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ).
Τέλος στη μνήμη των -πρόωρα- χαμένων:
- Νικόλα (ΑΣΗΜΟΥ) που αποδείχτηκε ότι δεν ήταν `μπαγάσας` αλλά παρέμεινε -μέχρι το τέλος- ο ρομαντικός, ευαίσθητος και ασυμβίβαστος `ποιητής των Εξαρχείων` και
- Παύλου (ΣΙΔΗΡΟΠΟΥΛΟΥ) που `έφυγε` νωρίς, επαληθεύοντας ότι: `είναι δύσκολοι καιροί για πρίγκηπες` αλλά άφησε πίσω του -μεταξύ άλλων- το... τραγούδι μου! ΜΠΑΜΠΗΣ (ο `ΦΛΟΥ`)
Υ.Γ.
Και σ` όλους τους υπόλοιπους, που με τους στίχους, τις μουσικές και τις φωνές τους `συντρόφευσαν` τα όνειρα, τις χαρές, τις λύπες, τις ανησυχίες, τα οράματα και τις προσδοκίες των εφηβικών και -πρώιμων- νεανικών μου χρόνων.

[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]