Στο τέλος του 2007 οι ελληνικές τράπεζες βρέθηκαν στο απόγειο. Τα υπερκέρδη δισεκατομμυρίων, η εντυπωσιακή αύξηση μεγεθών, οι εξαγορές στα Βαλκάνια και η θεαματική αύξηση των τιμών των μετοχών των τραπεζών στο Χρηματιστήριο Αθηνών αποτελούσαν τη ρουτίνα των αμέριμνων εκείνων ημερών. Οι τράπεζες ήταν ο ορισμός της επιτυχίας.
Ωστόσο η εντυπωσιακή αυτή πορεία αποδείχθηκε μετέωρη. Από το απόγειο του 2007, δεν πέρασαν ούτε έξι χρόνια προτού βρεθούν και πάλι στο σημείο μηδέν. Στη διετία 2011 -2012 οι ζημιές των τραπεζών στην Ελλάδα -αποτέλεσμα σε μεγάλο βαθμό του PSI- όχι απλώς διέγραψαν μεμιάς το σύνολο των κερδών που αυτές είχαν αποκομίσει στη `χρυσή` δεκαετία 2001-2010 αλλά `καταβρόχθισαν` το σύνολο των κεφαλαίων τους. Έτσι ένας νέος όρος μπήκε στη ζωή μας: η ανακεφαλαιοποίηση.
Το βιβλίο αυτό περιγράφει την πυρετική διαδρομή του ελληνικού τραπεζικού συστήματος και το πώς από το ζενίθ του 2007 βρέθηκε λίγα χρόνια μετά στο ναδίρ, με τους μετόχους των τραπεζών να χάνουν όλα τα κεφάλαιά τους. Το βιβλίο αναφέρεται, επίσης, στις ευθύνες του τραπεζικού συστήματος για την ανάδειξη και την επικράτηση ενός οικονομικού μοντέλου που παρήγαγε ελάχιστα και κατανάλωνε με λαιμαργία! Ενός μοντέλου που ήταν θέμα χρόνου να οδηγήσει σε αδιέξοδο.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
