«. . .Κάθε έργο τέχνης λειτουργεί σαν πνευματική και συναισθηματική «κλωνοποίηση» του δημιουργού. Μέχρι να ολοκληρωθεί έχει μια περιπέτεια. Από τη στιγμή που ολοκληρώνεται και δίνεται στον κόσμο, είναι ένα παιδί που ενηλικιώθηκε. Έχει τη δύναμη να εκπροσωπεί τον «εαυτό του» και να συμπεριφέρεται σαν ολοκληρωμένη προσωπικότητα. Να μπορεί να διαμορφώνει καταστάσεις και να έχει «λέγειν» μέσα στην κοινωνία, στη διαμόρφωση της Αισθητικής της εποχής του. Ενσωματώνεται στο σύνολο και αποτελεί σημείο αναφοράς. Παραπέμπουν σ` αυτό άλλοι μεγάλοι καλλιτέχνες και άνθρωποι των γραμμάτων. Του συμπεριφέρονται με σεβασμό. Στη σιωπή του μέσα είναι φλύαρο, με το δικό του τρόπο, γιατί εκπέμπει παντού ομορφιά. . .»

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]