`Σήμερα φεύγουν για την Ελλάδα 150 νεοσύλλεκτοι Χωροφύλακες... Πριν φύγουν, μια ημέρα έγινε μία συζήτησις μεταξύ αυτών και ορισμένων Ελλήνων-Μακεδόνων γύρω από γενικές γραμμές μεταξύ αντιθέσεων των Ελλήνων της Πελοποννήσου και Στερεάς Ελλάδας με τους υπολοίπους από τον Όλυμπο, και επάνω. Και δείχνανε ότι (σύμφωνα με αυτά που διδαχθήκανε) δεν είχανε καμίαν εμπιστοσύνην στον κόσμον της Βορείου Ελλάδος και ότι αυτοί ήταν γνήσιοι Έλληνες. Κάποιος Κούλης από την Πελοπόννησον (διότι 90% ήταν από εκεί και 10% από την Εύβοια) ζήτησε την γνώμην μου επί του θέματος που συζητούσανε. Εγώ του είπα ότι προτιμώ να ακούγω παρά να λέγω. Αλλά και πάλι-αυτός επέμεινε προκαλώντας να λάβω μέρος. Τότε του είπα ότι θα του κάνω ορισμένες ερωτήσεις και, αν ξεύρει να μου απαντήσει, νομίζω ότι θα βρούμε κάποια άκρη. Τον ρώτησα αν ξεύρει στο χωριό του ή στα γύρω χωριά της Πελοποννήσου, πόσους Βορειοελλαδίτες έχουνε, που να κατέχουνε μια ανώτερη θέση, στρατιωτικού, αστυνομικού, γραμματέως μέχρι και αγροφύλακα και τσομπάνη. Μου είπε ότι δεν ξεύρει. Στην δεύτερη ερώτηση ζήτησα να μου πει πόση παραγωγή αγροτική έχουνε, και πόσο φόρο πληρώνουν στο κράτος για να κινηθεί όλος αυτός ο κρατικός μηχανισμός. Πριν όμως προλάβει ν` απαντήσει, ακούστηκε ένας από το χωριό του, δικηγόρος, ονόματι Μπογράκος (που ήταν αιχμάλωτος του Αλβανικού και μέχρι την στιγμήν εκείνην ήτανε μόνον ακροατής), να του φωνάζει θυμωμένα: `Κούλη, βούλωστο επιτέλους αφού δεν ξεύρεις τίποτε. Ξεύρεις, του λέγει, ότι παράγουν 250 εκατομμύρια κιλά καπνό και το κράτος έχει 30% επί του κιλού ορατούς και αόρατους φόρους; Ξέρεις ότι από τα σιτηρά τους καλύπτουμε το 70% της ανάγκης μας; Ξέρεις ότι σε όλες τις δημόσιες υπηρεσίες το 80% είναι από την Παλαιάν Ελλάδα; Και αν κάποια φορά χάσωμε τη Βόρεια Ελλάδα, θα πεθάνωμε από την πείνα; Με τα πορτοκάλια, λεμόνια και σταφίδια δεν ζει το κράτος. Και το μόνο πράγμα που παράγομε είναι άνδρες του στρατού και της Χωροφυλακής να βάζουν την ζωήν τους σε κίνδυνο για ένα κομμάτι ψωμί. Αλλά μας κάνουν τέτοια μαθήματα, που να πιστεύωμε ότι εκτελούμε ένα υπέρτατο καθήκον προς την Πατρίδα και να υποτιμούμε τον κόσμον αυτόν, που συμβάλλει προς την ίδιαν την δική μας ζωή. Και ακόμη, από αυτούς που πάνε στη Βόρεια Ελλάδα για διάφορες υπηρεσίες, μόλις θα βρούνε κανένα κορίτσι που έχει κάπως καλή οικονομική κατάσταση, το παντρεύονται και μένουν εκεί και ζούνε μαζί με αυτούς, που εμείς τους ονομάζουμε δευτέρας κατηγορίας ανθρώπους. Θα σε παρακαλέσω να ζητήσεις συγνώμην από τους ανθρώπους αυτούς για τα όσα είπες εν αγνοία σου`.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
