(. . .) Η μελέτη της αρχαίας δημογραφίας, ωστόσο, δεν περιορίζεται στον καθορισμό του επιπέδου του πληθυσμού και στην εξέλιξή του. Εξίσου σημαντικές είναι και οι δομές του πληθυσμού, όπως είναι για παράδειγμα αυτές που αποκαλύπτουν το είδος της κοινωνίας και του πολιτισμού του υπό εξέταση δείγματος ή τις αντιλήψεις απέναντι στη ζωή και στον θάνατο. Ο πληθυσμός της αρχαίας Ελλάδας και της Ρώμης, ακόμη και εάν θεωρηθεί ότι καταλαμβάνει μία σημαντική θέση μεταξύ των πληθυσμών αρχαίου τύπου, δεν θα πρέπει να συγχέεται με τους πληθυσμούς των μεσαιωνικών ή των νεότερων χρόνων. Τα δεδομένα που δημιουργεί η Μεσόγειος, η πολυθεϊστική παράδοση και η πολιτική οργάνωση των κοινοτήτων θεμελιώνουν τη δημογραφική και πολιτισμική ιδιαιτερότητά του. Στη σύγχρονη έρευνα αυτές οι ιδιομορφίες λαμβάνονται όλο και πιο συχνά υπόψη. (. . .) Με δεδομένη τη χρονική έκταση την οποία καλύπτει η ιστορική δημογραφία της αρχαιότητας αυτό το μικρό βιβλίο προσφέρει απλώς μια προσέγγιση του θέματος. Θεωρούμε ότι θα έχει εκπληρώσει τον σκοπό του, εάν παρουσιάσει με σαφήνεια τα σημαντικότερα ζητήματα που έχουν προκύψει από τις έρευνες του τελευταίου τετάρτου του 20ού αιώνα.

[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]