«Το βιβλίο αυτό δεν είναι αισθητική μελέτη· μήτε απόπειρα μιας ακόμη βιογραφίας του Καβάφη. Είναι προπαντός έρευνα· μια προσπάθεια να σκιαγραφηθεί η ιστορία της Αιγύπτου και πιο πολύ η αληθινή ιστορία του ελληνισμού της Αλεξάντρειας, από τον 19ο ως τις αρχές του 20ού αιώνα, για να φανούν οι σχέσεις του έργου του ποιητή με την πραγματικότητα του καιρού του. Αν είχε γίνει νωρίτερα από κάποιον άλλο, θα είχαμε, νομίζω, σήμερα μια πιο σωστή και πιο ολοκληρωμένη εξήγηση του φαινομένου Καβάφης. Όπως ήταν επόμενο, η έρευνα, στην πορεία της, ξεκαθαρίζει κάμποσα σκοτεινά ή παρανοημένα βιογραφικά σημεία, βρίσκει άγνωστες πηγές ορισμένων ποιημάτων και προτείνει νέες ερμηνείες τους, και τα` αξιολογεί από αισθητική πλευρά. Βασικός σκοπός της όμως είναι να φωτίσει καταστάσεις και πράγματα, και ν` αφήσει σ` άλλους να βγάλουν το με τον καιρό τα θεωρητικά τους συμπεράσματα. Πιστεύω πάντως πως δεν έχει τόση σημασία αν ο Καβάφης, ένας από τους προσφιλέστερους σήμερα ποιητές του κόσμου της παρακμής, βγαίνει από τη μελέτη μου πιο μεγάλος ή πιο μικρός. Σημασία έχει αν βγαίνει πιο αληθινός». (...)

[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]