«. . .Πόσο ωραία πέρασα τούτη τη βραδιά, παρέα με τους. . . γέρους, δε λέγεται. Το πρότζεκτ των ηλεκτρονικών υπολογιστών ας περιμένει. Οι ξεχωριστές στιγμές δεν. . . περιμένουν. Είναι φευγάτες και τυχεροί όσοι τις.. . αρπάζουν. . .». «. . .Αλήθεια, θεία Στέλλα, τα παιδιά δε χαλάνε, τα χαλάνε. Θεληματικά ή άθελά τους, δεν έχει σημασία, τα χαλάνε οι μεγάλοι! Αλήθεια, θεία Στέλλα, τα παιδιά τα φτιάχνουνε οι μεγάλοι! Θα το θυμάμαι αυτό κι όταν. . . μεγαλώσω».
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
