Ο Κωνσταντίνος Παπαρρηγόπουλος είναι ο μεγαλύτερος ιστορικός της νεότερης Ελλάδας. Γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1815. Όταν εξερράγη η Επανάσταση, ο πατέρας του Δημήτριος, που ήταν τραπεζίτης καταγόμενος από τη Γορτυνία, θανατώθηκε μεταξύ των πρώτων, από την οργή του όχλου της Κωνσταντινούπολης. Ο Κωνσταντίνος εγκαταστάθηκε στην Οδησσό με τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειάς του, όπου φοίτησε στο Λύκειο Ρισελιέ ως υπότροφος του τσάρου Αλεξάνδρου Α`. Το 1930 ήρθε στην Ελλάδα και συνέχισε τις σπουδές του στο «Κεντρικόν Σχολείον» της Αίγινας, με διδάσκαλο το Γ. Γεννάδιο. Συμπλήρωσε τις σπουδές του στα πανεπιστήμια της Γαλλίας και της Γερμανίας. Το 1851 διορίστηκε έκτακτος και αργότερα τακτικός καθηγητής της ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Το κύριο συγγραφικό του έργο αρχίζει το 1860 με την έκδοση του πρώτου τόμου της «Ιστορίας του Ελληνικού Έθνους». Ο «Επίλογος» εκδόθηκε το 1870. Η έκδοση αυτή ακολουθεί την τελευταία έκδοση του έργου, ζώντος του συγγραφέα. (...)

[Απόσπασμα από κείμενο παρουσίασης εκδότη ή έκδοσης]