«Οι Άραβες βγάζουν από ένα γιαταγάνι και μας ρίχνονται ουρλιάζοντας […] μα τι νομίζουν τα τέκνα του Μωάμεθ; πως θα μας φοβίσουν; […] οριζοντιώνουμε αμέσως τα τουφέκια, βυθίζουμε στην κοιλιά τους την κοφτερή λάμα που ’χουν οι ξιφολόγχες μας και πετσοκόβουμε αυτές τις μουσουλμάνικες κοιλιές, τις τρυπάμε, τις ξεντεριάζουμε, τις κάνουμε πολτό, ενόσω γύρω μας κραυγές και […] τρέχει το αίμα…
Είν’ αλήθεια δεν είμαστε αγγελούδια, μα χρειάζονται αγγελούδια για να ειρηνεύσουμε αυτές τις χώρες της Μπαρμπαριάς;
«Όχι, κύριε λοχαγέ, δε χρειάζονται αγγελούδια! χρειάζονται μόνο στρατιώτες, στρατιώτες που να μη φοβούνται τίποτα!»
Σε μια χώρα όπως η Γαλλία, η δημοφιλία του Μπελεζί είναι μια ένδειξη πως, ίσως, οι καιροί έχουν αρχίσει ν’ αλλάζουν.
Constant Méheut, The New York Times
Μια ανατρεπτική σύνοψη της αποικιοκρατικής ουτοπίας. Ένα συγκλονιστικό μυθιστόρημα.
Florent Georgesco, Le Monde des livres
Μια πολύ όμορφη και δυνατή φωνή. Μια εποποιία της ανθρώπινης παράνοιας κι ένας λυρισμός μιας άλλης εποχής.
Jérôme Garcin, Le Nouvel Observateur
Ένα κείμενο χωρίς σχεδόν καθόλου στίξη, σαν ουρλιαχτό. Μια πολύ έντονη εμπειρία ανάγνωσης.
Pauline Paccard, France 24
