Περιτριγυριζόμαστε από τόσο θάνατο, αλλά δε μιλάμε εύκολα για αυτόν. Και συνήθως, όταν το κάνουμε, το κάνουμε κάπως άτσαλα και γραφικά. Σε αυτά τα είκοσι τέσσερα σύντομα διηγήματα –τα οποία ομοιάζουν σε φωτογραφικά κλικ– η Κάτια Μαγγιώρου δίνει στον θάνατο διαφορετικές οπτικές, βάζοντάς τον κάθε φορά σε έναν χώρο διαφορετικό, δίνοντάς του μία ποιότητα διαφορετική και μία ιστορία που αξίζει στον καθένα· και προπάντων έναν διαφορετικό τρόπο, γιατί όπως καμία ζωή δεν είναι ίδια,έτσι και κανένας θάνατος δεν είναι ίδιος!
Είκοσι τέσσερις ιστορίες με πολύ θάνατο αλλά και πολλή ζωή, από τη δεκαετία του ’60 μέχρι και το έτος 2133 – ή, σύμφωνα με την Οικουμενική Διακυβέρνηση και το διάταγμά της, μέχρι την 74η ημέρα 55 Ο.Δ.
Ιστορίες γεμάτες τρυφερότητα, απογοητεύσεις, όνειρα, έρωτες, κλάματα, εκδίκηση, ήττες, μάχες και ειρήνες, με όχημα άλλοτε την πραγματικότητα και άλλοτε τη φαντασία.
Δρασκελίζουμε λοιπόν μαζί της αυτήν τη στιγμή, τη μοναδική για όλους και για όλες μας –όπως και η γέννηση–, χωρίς δραματοποιήσεις και υπερβολές.
