Το πρώτο του Δεκέμβρη στον χρόνο πια
που δε γυρνά.
Και το στερνό στου πρώτου Απρίλη τα σκαλιά.
Τα πιο πολλά στον έρωτα κρυμμένα.
Της Κύπρου δεκατέσσερα – ίσως κι ακόμα ένα·
κι αν μια ζωή δε φτάνει
πόσο την αγαπώ να πω
εκείνη ας το ξέρει κι αυτό μου κάνει.
Κι αν σ’ άλλους χρόνους άλλα δουν το φως,
καλώς!
Ίδια βροχή ή άλλη θα τα ντύσει.
Σελήνη μια θα τ’ ασημοφορήσει
κι ό,τι είναι να γραφεί με έρωτα
κι αυτό θ’ αρχίσει.
- στο ξέντυμα της τρίτης πανσέληνου
Αθήνα, 3.4.24
