Σημειώνω αστερίσκους στο πρόσωπό σου,
για ν’ ανατρέξω στις αγαπημένες μου εκφράσεις.
Τα ποτήρια άδειασαν.
Μίλα μου, δε θα σε διακόψω ποτέ.
Οι αποστάσεις μεγαλώνουν και μένει πίσω
από κάθε κλειστή πόρτα,
μια παράκληση για παραμονή, μια έκφραση ανάγκης
και μια εγκάρδια ομολογία στοργής.
Όσοι μένουν αναπάντητοι, αφήνονται να βιώσουν
την ακατάπαυστη βροχή που πέφτει στα πρόσωπά τους.
Ποιήματα αυτογνωσίας που λειτουργούν ως μέσο οικοδόμησης αυτοσεβασμού και αυτοεκτίμησης. Η σημαντικότητα της έκφρασης όλων των συναισθημάτων και η αξία του να μπορείς να αγκαλιάσεις τον αποχωρισμό.
