Στόχος του συγγραφέα είναι η καταγραφή των παραδόσεων της Στρατιωτικής Σχολής Ευελπίδων κατά την περίοδο 1950 έως 1990 σύμφωνα με προφορικές μαρτυρίες φοιτησάντων (συνεντευξιαζόμενων) στη Σχολή, πάντα σύμφωνα με την υποκειμενική κρίση τους. Το παρόν πόνημα δεν απευθύνεται μόνο σε όσους έχουν φοιτήσει στη Σχολή αλλά και σε κάθε αναγνώστη που έχει το ενδιαφέρον να προβληματιστεί για τις συνθήκες και βιώματα των Ευελπίδων.
