Μήπως δεν είναι η προσωπική παρακµή µια πρόκληση;
Μια πρόσκληση σε ανάπαυλα απ’ τα βαρίδια της ακµής;
Τόσα σύνορα, τόσοι εγκλωβισµοί, τόσες άγκυρες
στον στίβο των αµφιέσεων.
Όχι.
Θα µε αγαπήσω κι άλλο.
Ψηλαφώ την πρωτόγονη εποχή.
Εκεί που φυτρώνει το κουράγιο και το γιασεµί,
το ρόδο και η γενναιότητα.
Συνδέοµαι και αποσυνδέοµαι,
εµπιστεύοµαι και αµφισβητώ
µε οπλοστάσιο αισθήσεων
µηδέ εξαιρουµένης της έκτης
αναζητώ την αλήθεια µου.
Ηρεµώ. Ισορροπώ.
Φτου ξελευθερία!
