Ο Μίμης Παπαθανασίου καταδύεται σε βάθη που
το οξυγόνο, ο γαλάζιος ουρανός, τα κόκκινα γερά-
νια είναι μια θολή ανάμνηση. Θολή μα αναγκαία,
για την επιβίωση των λέξεων που θα μετασχηματί-
σουν το παρελθόν –καρέ καρέ– σε μια απίστευτη
ιστορία, γεμάτη ποίηση, σκοτάδι, νιάτα, γηρατειά.
Δεν έχει ήρωες το «παραμύθι» του Μίμη Παπα-
θανασίου, ούτε δράκους και νεράιδες.
Έχει ανθρώπους που ζουν τον πόνο και τη χαρά
μέχρι το μεδούλι της ύπαρξής τους. Ανθρώπους
γεμάτους ρωγμές που ρέουν πότε φως και πότε
απώλειες.
Σαν εκείνον, σαν εμένα, σας εσάς.
Ο εκδότης
