Ο ΠΕΤΕΙΝΟΣ
Στη γειτονιά μου ένας πετεινός
κάθε πρωί (ενίοτε και μεσημέρι)
λαλεί διαλαλεί με διάτορη οξεία φωνή
τον ερχομό της νέας μέρας
όχι όμως πάντοτε
άλλοτε λαλεί κι άλλοτε όχι
ίσως γιατί να τον παίρνει ο ύπνος
ανάμεσα σε τόσες όμορφες κοτούλες
ύπνος γλυκός, ο πιο γλυκός
ο πρωινός ο ύπνος
λίγο πριν ξημερώσει
προτού η ροδοδάχτυλη αυγούλα
στον ουρανό γαρίφαλα σκορπίσει κατακόκκινα
τότε που ο πετεινός της γειτονιάς μου
ή κοιμάται ή λαλεί
τις περισσότερες φορές όμως λαγοκοιμάται
σε κάποιας κότας τη γλυκιά αγκαλιά.
Τι ωραίος ύπνος, αλήθεια,
τι ευτυχία!
Κι αχ πόσο θα ήθελα στου κόκορα τη θέση νάμουνα!
Στην αγκαλιά ωραίας γυναικός.
Στην αγκαλιά της
εγώ ο μοναχός.