Αυτοκίνητα ρίχνουν τους προβολείς σα σε ανάκριση
Πίσω απ᾽ το τιμόνι ώριμοι άντρες ποθούν αγορίστικη σάρκα
κι αγέλες σκυλιών ψάχνουνε θύμα
Η όμορφη Σοφία
-όλοι οι άντρες ερωτευμένοι μαζί της-
σε παίρνει απ᾽ το χέρι σου λέει να μη φοβάσαι·
πας να πεθάνεις από ντροπή
ήθελες να είσαι ο γενναίος ιππότης της
Οδός Ο. προς ποτάμι
Ο Ρήγας νεκρός μα πρέπει να προσπεράσεις
θ᾽ ανησυχεί εκείνη
Γυμνή στα σκουπίδια
ποντίκια βρωμίζουν με το χνώτο τους την άψυχη σάρκα
την ίδια στιγμή που Εκείνος
απολαμβάνει χνώτα ευγενέστερων θηλαστικών
Οδός Ο. στο πουθενά
Άνθρωπος στο βάθος
εύχεσαι να μην ήταν εκεί
Το φως της εξώπορτας αναμμένο
όλοι κοιτάζουν εσένα
Δε σου κράτησε ποτέ το χέρι
σε πήρε ο φόβος αγκαλιά
Ο αέρας συνεχίζει να κάνει αυτό που ξέρει
Το κενό αντιστέκεται
