Ο Κυνισμός εκδηλώθηκε ως κίνημα κατά τον 4ο π.Χ. αιώνα, ως εναντίωση στον καθιερωμένο τρόπο ζωής που ήταν συχνά ασυμβίβαστος με τη λογική. Αντιστεκόμενος σθεναρά σ’ αυτού του είδους τον «πολιτισμό» της κυριαρχίας των παράλογων πάνω στους συνετούς και των ισχυρών πάνω στους αδύνατους, ο Διογένης ύψωσε τη φωνή του στον Μέγα Αλέξανδρο, λέγοντάς του «Μη μου κρύβεις τον ήλιο»!
Σαν τον Διογένη, πολλοί «ανώνυμοι» στοχαστές, κρατώντας νοερά το δικό τους φανάρι, ψάχνουν για Άνθρωπο με όλη τη σημασία της λέξης – Άνθρωπο με ανθρωπιά, με κοινό νου, με χαρακτήρα, με ηθικές αρχές και αξίες, με υψηλούς στόχους και ιδανικά, με αλληλεγγύη, με αυτοσεβασμό και φιλότιμο. Το θλιβερό, βέβαια, είναι ότι οι περισσότεροι από μας δεν μπήκαμε ποτέ στον κόπο να ψάξουμε πρώτα για τον Άνθρωπο μέσα μας.
Για τους Κυνικούς, η ενάρετη ζωή συνίστατο στη νίκη του ανθρώπου πάνω στις επιθυμίες του. Η κυριαρχία της λογικής πάνω στα πάθη ήταν βασικό αξίωμα της Κυνικής σκέψης. Παραδόξως, ένα χαρακτηριστικό των περισσότερων Κυνικών, όπως θα δείτε, είναι ότι διέθεταν και πικάντικο χιούμορ, πράγμα που κάνει την ανάγνωση ευχάριστη.
Ας γνωρίσουμε, λοιπόν, τις βασικές αρχές της Κυνικής φιλοσοφίας μέσα από τις σελίδες του σύντομου αλλά περιεκτικού τούτου πονήματος, κι ας δούμε τι θετικό και πρακτικό μπορούμε ν’ αντλήσουμε που θα συντελούσε στο να φωτίσει τη ζωή μας.
Ένα περιεκτικό πόνημα στο οποίο η συγγραφέας Μαρία Σεφέρου ρίχνει άπλετο φως στις αρχές της ξεχασμένης, και από πολλούς παρεξηγημένης, μα πάντα επίκαιρης και εποικοδομητικής Κυνικής Φιλοσοφίας.
