Αλλά, είδε κάποιος, κάπου, τη λέξη «εκείνο»; Μήπως τη λέξη «ζωή»; Μήπως «πρόσωπο»; Μήπως «παιδί»; «Άνθρωπος», άραγε; Μπα· ούτε κι εγώ τις είδα πουθενά. Κάποιοι τις κρύβουν-σκόπιμα, ίσως. Δεν φαίνεται να είναι καλές και κατάλληλες για μας...
Και τι προσπαθούν να κάνουν όλοι αυτοί εδώ, οι εκατό και πλέον; Γιατί δεν αφήνουν τον κόσμο στην ησυχία του; Γιατί ξοδεύουν μελάνι και χρήμα, για να μας πείσουν πως κάτι τρέχει; Στο κάτω κάτω, η ευνομούμενη πολιτεία μας, οι νόμοι της, οι κοινωνικές της συμβάσεις, οι δικαστικοί λειτουργοί της, τα media και τα κανάλια της, τα κόμματα και οι οργανώσεις της, οι πάντες, έχουν πάρει θέση. Όλα καλά! ΟΚ! Και η έκτρωση είναι ΟΚ, είπαμε.
Και επιτέλους, ξεκόλλα, άνθρωπε. Ξέρουμε εμείς. Έτσι θέλουμε εμείς. Αποφασίσαμε εμείς. Διαγράψαμε χαρακτηρισμούς και κρατήσαμε την ουσία και τις παροχές της. Απελευθερωθήκαμε και ξεφορτωθήκαμε τα βαρίδια. Κανείς δεν θα μας πει τι να κάνουμε και πως. (Ίων Σμυρναίος, Νομικός, από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
