Η μελέτη της νεοελληνικής πεζογραφίας που καταγράφει την εθνική εμπειρία της οικονομικής μετανάστευσης από τα τέλη του 19ου αιώνα έως και τη δεκαετία του 1970 έχει ένα διπλά σημαντικό ρόλο να παίξει: μπορεί να υπενθυμίσει και να συνδράμει σε μια αναψηλάφιση της ίδιας της εμπειρίας της ξενιτιάς και της σημασίας της, αλλά και να αποκαλύψει τη συμβολή της λογοτεχνικής της αναπαράστασης στη δημιουργία των εθνικών μας εικόνων και αυτοστερεοτύπων.
