Ένα κουβάρι αρχίζει να ξετυλίγεται, ένα μυστήριο που μπλέκει το παρόν με το παρελθόν. Για να βρει τις απαντήσεις που αναζητά, πρέπει να επιστρέψει εκεί που ξεκίνησαν όλα.
… Αυτή η νεκρική σιωπή διαταρασσόταν από το θρόισμα των ξερών καφετιών φύλλων, που τα παρέσερνε ο δροσερός αέρας σε κάθε του φύσημα, από τα τακούνια των παπουτσιών της, που ακούγονταν σε κάθε της βήμα όταν πάταγε τις πλάκες του πεζοδρομίου, και από τη βαριά της αναπνοή, που γινόταν όλο και πιο έντονη.
Έστριψε απότομα στην πρώτη γωνία που συνάντησε. Ο δρόμος εδώ είχε κίνηση. Πρώτη φορά στη ζωή της ήταν τόσο ενθουσιασμένη με την οχλαγωγία των διερχόμενων ανθρώπων. Ένιωσε ασφαλής και δεν ήθελε να κοιτάξει πίσω της. Ήθελε να αφήσει στο παρελθόν την εμπειρία που έζησε, και αν ήταν δυνατόν, να τη διαγράψει και από τη μνήμη της…
