Το βιβλίο παρέχει αρκετές (μη-θεολογικές) αιτιολογήσεις του συμπεράσματος ότι όλα τα ανθρώπινα πλάσματα, περιλαμβανομένων και εκείνων εντός της μήτρας, πρέπει να γίνονται σεβαστά ως πρόσωπα. Ασκεί κριτική στην άποψη ότι η άμβλωση δεν είναι λάθος ακόμη κι αν το ανθρώπινο έμβρυο είναι πρόσωπο.
Εξετάζει δύσκολες περιπτώσεις για όσους είναι υπέρμαχοι της ζωής, όπως η άμβλωση στην περίπτωση βιασμού ή κινδύνου της ζωής της μητέρας, καθώς και δύσκολες περιπτώσεις για τους υπερασπιστές των αμβλώσεων, όπως είναι η άμβλωση για λόγους επιλογής φύλου και το σκεπτικό «προσωπικά είμαι αντίθετος αλλά δημόσια επικροτώ την άμβλωση».
Τελειώνει εξετάζοντας αν η τεχνητή μήτρα θα μπορούσε να τερματίσει την διαμάχη γύρω από τις αμβλώσεις και δικαιώνει την άποψη ότι κάθε εκ προθέσεως άμβλωση είναι ηθικά εσφαλμένη.
