Αυτό είναι ένα κυνήγι χαμένου θησαυρού, και είναι αληθινό, και εγώ θα είμαι εκεί, όταν τον βρούμε, σκεφτόταν η Καλοτίνα με καρδιοχτύπι.
Πριν την πάρει ο ύπνος από το παράθυρό της που έβλεπε στη θάλασσα, είδε ένα πεφταστέρι που αιωρήθηκε για μια στιγμή μόνο διαγράφοντας την τροχιά του και πρόλαβε να ευχηθεί. Μόνο που δεν ήξερε πως σ’ αυτό το κυνήγι υπήρχαν κι άλλοι εκτός από τους Ιταλούς.
