Ο Πολυμήχανος Οδυσσέας σε θεατρική μορφή επιχειρεί θεατρική αδεία να ανατρέψει το θεϊκό επικό ποιητή Όμηρο ο οποίος τον εγκλώβισε ποιητική αδεία στην κακία, την πανουργία και τους φονικούς άθλους του Τρωικού πολέμου. Καταφεύγοντας στο Δία ζητάει την επιείκειά του για να πεθάνει πριν την ώρα του από αγανάκτηση λόγω της υπέρμετρης επίθεσης που δέχεται από την σύζυγό του Πηνελόπη συμμαχούντος και του γιού τους Τηλεμάχου υπέρ της μητέρας του. Αλλά αυτό θεωρείται ως ύβρις προς τους Μεγάλους Θεούς διότι οι θνητοί δεν έχουν δικαίωμα θανάτου όποτε αυτοί το επιθυμούν. Ήδη δε στον Οδυσσέα είχε χορηγηθεί το δικαίωμα της Νέκυιας δηλαδή της καθόδου του στον Άδη και της επιστροφής του ως ζώντος στον επάνω κόσμο πράγμα που σε ελάχιστους θνητούς είχε χορηγηθεί. Στη θυελώδη συνεδρίαση στον Όλυμπο με αντιπάλους κυρίως την Ήρα, τον Ποσειδώνα και τον Άρη ο Δίας αποφασίζει να χαρίσει στον Οδυσσέα τον άμεσο ακαριαίο θάνατο πλειοψηφούσης της δικής του ψήφου ως Πατρός των Θεών, χάρη και στη σκανδαλώδη εύννοια της θυγατέρας του Αθηνάς που στηρίζει τον απροκάλυπτα. Γεγονός πρωτοφανές στα χρονικά των θνητών. Η κάθοδος όμως στον Άδη είναι επεισοδιακή. Ο Άδης θεός του κάτω κόσμου δεν το δέχεται στο βασίλειό του λόγω των πολλαπλών του εγκλημάτων αφού στον κάτω κόσμο οι ψυχές συμφιλιώνονται, αλλά ο Οδυσσέας που είχε διαπράξει μόνο φόνους και εγκλήματα όσο ζούσε θα προκαλούσε θύελα αντιδράσεων στις αδικοσκωτομένες ψηχές που είχε εξοντώσει. Έτσι επιστρέφει άπραγος στο Δία ο οποίος για να μην τον αφήσει να περιφέρεται αενάως σαν την άδικη κατάρα τον στέλνει μοναδικό κάτοικο σε ένα αστεροειδή επάνω στον Πλανήτη Δία που το ονομάζει Αστεροειδή Οδυσσέα. Εκεί τον ανακαλύπτει ο Γερμανός Αστρολόγος Ραίηνμουθ στα μέσα του 20ου αιώνα. Μετά από μια έντονη συνομιλία στα Αρχαία Ελληνικά που ο Γερμανός Καθηγητής γνωρίζει απταίστως και την απογοητευτική διαπίστωση ότι οι θεοί του Ολύμπου ήταν ένας πραγματικός μύθος και ότι ο Όμηρος τον είχε καταδικάσει σε αιώνια σκλαβιά της κακίας και των παθών, απευθύνεται προς τον Κύριο ζητώντας εξιλέωση ειλικρινά συντετριμένος σε πλήρη μεταμέλεια για ότι κακό διέπραξε και όσες ψυχές έστειλε πρόωρα στο θάνατο. Και ο φιλεύσπλαχνος Κύριος το συγχωρεί οριστικά μετά την ειλικρινή του μετάνοια αναφωνώντας με τον Οδυσσέα να αναφωνεί λυτρωμένος πλέον το "Νενίκηκά σε Όμηρε". Θεατρικό έργο με χορικά, αυλαίες και διαλόγους που κόβουν κυριολεκτικά την ανάσα.