της θρησκευτικής συνείδησης που την διακρίνει
παρουσιάζει τη δική της ποιητική παράκληση προς
τον Θεό, ζητώντας να βοηθήσει τους ανθρώπους ν’
αποδράσουν από την οδυνηρή πραγµατικότητα µέσα
στην οποία ζουν. Μέσα από την εκφραστικότητα των
στίχων της θρηνεί για τα πάθη της, τις συµφορές και
τις αγωνίες, αλλά και για την αγριότητα και τα δεινά
του πολέµου και των ασύµµετρων απειλών. «Θεέ
µου Πολυεύσπλαχνε βοήθησε το λαό σου / ο φόβος
έχει κόλαση, άδειασε το να σου / µαζί µε Σέ το
Γολγοθά βοήθα ν’ ανέβουµε / κάνε τα Θεία Πάθη
σου και την Ανάστασή σου, / αθρόοι να σ΄ ανυµνούµε». «Οµορφιές της φύσης και στοχασµοί» ποίηση
µε έντονο συµβολιστικό χαρακτήρα, ποίηση διαποτισµένη από έναν ακλόνητο, άσβεστο πόθο για
λύτρωση και σωτηρία.
