Στο Καϊντάν ο Χερν αναπλάθει με απαράμιλλη δεξιοτεχνία σπουδαία τερατώδη παραμύθια. Το τερατώδες, με το οποίο είχε εξοικειωθεί από την παιδική ηλικία όταν διάβαζε ιρλανδικούς μύθους με τέρατα, αποτέλεσε άξονα για τα έργα του, όπως επίσης και βάση της λογοτεχνικής αισθητικής του. Και αυτή η αισθητική τον ακολούθησε όπου και αν περιπλανήθηκε ως κοσμοπολίτης νομάδας.

 Το Καϊντάν αποτελεί τρόπον τινά αυτοβιογραφία του «παιδιού Χερν» που αναζητούσε ξωτικά και νεράιδες στους λόφους της Ουαλίας για να οδηγηθεί στην Εντομολογία, στις μελέτες όπου εκφράζει σκέψεις και προβληματισμούς για τη μεταθανάτια ζωή: έναν τόπο όπου ο ίδιος ο Χερν είναι φάντασμα και τον στοιχειώνει ο θαυμαστός φωτεινός κόσμος