«Ο Θεόδωρος Πανταλέων είναι ένας "ρεαλιστής του ονείρου". Ένας ξυλοκόπος που κάθε βράδυ υλοτομεί το δάσος των προσωπικών του ονείρων. Με εκείνο τον ρεαλισμό που αποδομεί την κάθε πραγματικότητα.

Υπάρχουν ζωγράφοι που ακολουθούν τυφλά το ένστικτό τους. Όπως υπάρχουν και ζωγράφοι που πειθαρχούν σ' έναν, θα λέγαμε, ορθολογισμό της εικόνας. Ο Θόδωρος Πανταλέων ανήκει σε είδος ενδιάμεσο και γι' αυτό πιο ουσιαστικό. Πειθαρχεί στο ένστικτό του ως εκείνο τον βαθμό που το ένστικτο με την όποια του παραφορά, δεν θα τον προδώσει και απ' την άλλη ακολουθεί μια λογική οργάνωση της εικόνας ακριβώς για να τιθασεύσει το συναίσθημα που υπερκχυλίζει. Δηλαδή για να εκμαιεύσει από το συναίσθημα μεγαλύτερο κύρος και για να προσεγγίσει έτσι με περισσότερη αξιοπιστία τον θεατή του. Ο κοινός τόπος είναι να τον ονομάσει κανείς υπερρεαλιστή και τους πίνακές του σουρεαλιστικούς. Κι έτσι να ξεμπερδέψει. [...]»