Ο κόσμος είναι χλωμός και τα πουλιά έχουν φτερά από στάχτη• ήδη χθες το κενό ακουγόταν κάτω από το μουρμουρητό των παιδικών φωνών, και μεγάλη η αναμονή χωρίς την ίδια αξία με τα προοίμια• ο κόσμος είναι χλωμός και το χειμώνα, χωρίς το χιόνι που μας προειδοποιεί, φαντάζει πιο χλωμός ακόμη• οι βροχές πέφτουν από τον ουρανό αντί για τους ίδιους τους αγγέλους που ξεχνάμε, και οι προσκυνητές ή οι αλήτες είναι κάθε μέρα λιγότερο σίγουροι, τα μάτια μας θα χρειάζονταν φλάουτα, πλαγίαυλους στο ξύπνημα, για να ανοιχτούνε στη γαλήνη της ημέρας που ξημερώνει και που δεν μπορούμε πια να δούμε.
