Το οδοιπορικό αυτό –ας το ονομάσουμε και έτσι– με την Αρκαδία ως βάση, επεκτείνεται και βρίσκεται παντού στον κόσμο, σε κάθε γωνιά του και πέρα από τα στενά όρια που θέτει ο τοπικισμός. Διότι Παρόδιοι Σταθμοί, Χάνια, ή όπως στο διάβα του χρόνου ονομάζονταν όλα αυτά τα κτίσματα που παρείχαν υπηρεσίες στους ταξιδιώτες του δρόμου, στην Αρκαδία και στην Πελοπόννησο, στη Ρούμελη και στην Ήπειρο, στη Μακεδονία και στη Θράκη, στους εμπορικούς δρόμους των Βαλκανίων, ή ακόμα μακρύτερα, σ’ ολόκληρη τη Γηραιά Ήπειρο –στο μακρύ διάστημα των αλλεπάλληλων πολιτισμών που γεννιόντουσαν ή πέθαιναν, τον ίδιο σκοπό, με μικρές αποκλίσεις φυσικά– είχαν πάντοτε για τον παράγοντα άνθρωπο.